อย่าดูละครแล้วตัดสินคนอื่น แต่จงมองตัวเองว่าดีพอหรือยัง
อยากให้สติเอาไว้ว่า อย่าดูละครแล้วตัดสินคนอื่น แต่จงมองตัวเองว่าดีพอหรือยัง เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ครอบครัวจะพากันดูละครพร้อมหน้าพร้อมตากัน และเราก็รู้กันดีว่า ละครเป็นสื่อประเภทหนึ่งที่ทำให้ผู้ที่รับชมได้ข้อคิด บางครอบครัวมักจะพูดกับลูกว่า ทำไมไม่เอาอย่างในละคร เปรียบโน่นเปรียบนี่ อย่าดูละครแล้วตัดสินคนอื่น แต่จงมองตัวเองว่าดีพอหรือยัง มันดีหรือเปล่าถ้าเราไปตำหนิเขา ละครเป็นสื่อการในการนำเสนอ ว่าทำอะไร อย่างไร จะดีหรือไม่ แล้วให้คนดูพิจารณาว่าตัวละครเหมาะสมหรือเปล่า ดูละครแล้วย้อนมองดูตัวเอง แปลกเหมือนกันที่เวลาดูจบไม่ได้มองดูตัวเองว่าบกพร่องหรือดีตรงไหน ? แต่กลับหันไปมองดูจุดด้อยของผู้อื่น แนะนำให้ทำตามอย่างนั้นอย่างนี้ ซึ่งจริง ๆ แล้วหากเรายังไม่ดีพอ หรือว่ายังไม่เข้าใจอะไรก็ควรคิดไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน อย่าดูละครแล้วตัดสินคนอื่น แต่จงมองตัวเองว่าดีพอหรือยัง ครอบครัวบางครอบครัว มักจะคิดว่า ลูกหลานต้องทำแบบนั้นได้ ต้องดีกว่านี้ ต้องเก่งแทบทุกอย่าง แต่พ่อแม่หรือคนในครอบครัวคงลืมไปว่า ตัวเองก็ไม่ได้เก่งไปแทบทุกอย่าง ไม่ดีเลิศ หรือดูดีไปกว่าคนอื่นสักเท่าไร แต่กลับคาดหวังผลให้คนอื่นเป็นอย่างละครที่ดู อย่างเช่น ตัวละครช่วยพ่อแม่ทำงานหาเงิน พ่อแม่ก็จะหันมาดุด่าลูกให้เอาเป็นตัวอย่าง โดยไม่มองความเป็นจริงในบางส่วน ปรับปรุงพัฒนา ถามตัวเองสม่ำเสมอว่า ถ้าเราทำแบบนี้ พูดแบบนั้น มันจะเหมาะสมหรือเปล่า จะทำให้คนรอบข้างรู้สึกอย่างไร ไม่ว่าคนอื่นจะเป็นยังไง จะดีร้ายแค่ไหน ก็ไม่ควรไปตัดสินตัวตนและการกระทำของเขา คนเราไม่ดีทุกอย่างและก็ไม่ได้แย่ไปทุกอย่าง ทุกคนมีตัวตนทั้งในด้านที่คนอื่นรัก […]
