สติคือที่พึ่งที่ดีที่สุด
ในทางธรรมแล้วศาสนาเป็นที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวทางใจของคน เพราะคนทุกคนมีความต้องการพื้นฐานที่เหมือนกันคือความต้องการมีที่พึ่ง คนที่อ่อนแอก็ยิ่งต้องการที่พึ่งทั้งทางกายและทางใจมากกว่าคนทั่วไป คนที่เข้มแข็งทางกายแล้วชีวิตเขาสามารถพึ่งตนเองได้ แต่ลึกๆเขายังคงต้องการที่พึ่งทางใจอยู่ เพื่อนดีคือเพื่อนที่เป็นที่พึ่งให้เพื่อนได้ คือการช่วยเหลือเกื้อกูลและการแบ่งปันให้แก่เพื่อนในปัจจัยสี่ ส่วนการช่วยเหลือทางใจคือการให้กำลังใจและเป็นหลักเป็นจุดยืนให้เพื่อนนำไปเป็นแรงบันดาลใจหรือสร้างพลังใจขึ้นมาได้ แต่มีน้อยคนนักที่มีความเข้มแข็งที่พอจะเป็นที่พึ่งของตนเองและเป็นที่พึ่งแก่คนอื่นทั้งกายและใจ แม้ว่าการมีเพื่อนจะเป็นสิ่งที่ดี แต่บางครั้งการพูดคุยกันมากเกินไปมันกลับกลายเป็นการคร่ำครวญให้กันฟัง ต่างคนกลับเอาปัญหาระบายใส่กัน ทำให้กลายเป็นต่างคนต่างเพิ่มความทุกข์ให้แก่กัน เราจึงไม่ควรไปคร่ำครวญหรือไประบายเรื่องของเราให้ใครฟังแม้เขาจะเป็นเพื่อน เพราะมันไม่ทำให้อะไรดีขึ้น ความจริงของโลกคือคนเรารักตัวเองมากที่สุด – ที่พึ่งที่ดีที่สุดคือสติของตัวเราเอง ในยามที่ชีวิตตกต่ำที่สุดเขาพยายามคิดหาที่พึ่งทางใจโดยที่ไม่ต้องไปพึ่งคนอื่น เขานึกถึงพ่อนึกถึงแม่นึกถึงญาติผู้ใหญ่ที่จากไปแล้ว นึกถึงพระผู้ใหญ่ที่ศรัทธานับถือ บางครั้งก็นึกถึงเสด็จพ่อรัชกาลที่ 5 นึกถึงพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 ภายหลังเขามีโอกาสได้ฟังหลวงพ่อไพศาล วิสาโล ท่านสอนเรื่องการเจริญสติ เขาจึงเริ่มเห็นความจริงและทางออกของชีวิต เขาเริ่มเข้าใจว่าสิ่งต่างๆที่ได้เกิดกับชีวิต มันมีเหตุปัจจัยของมันที่ทำให้เป็นไป เหตุปัจจัยนั้นอาจมาจากกรรมเก่าหรือมาจากการกระทำของตัวเองทำให้มันเกิดขึ้น เขายังต้องมีชีวิตอยู่กับมันได้โดยไม่เป็นทุกข์มากนัก แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่ทุกข์เลยแต่ทำอย่างไรที่จะรู้ว่ามันมีขึ้น พระท่านสอนให้รู้เฉยๆ ท่านใช้คำว่ารู้อย่างซื่อๆ ไม่ว่าจะมีอะไรมากระทบทางตา, หู, จมูก, ลิ้น, กายและใจ จะมีความรู้สึกอะไรก็ให้รู้ว่ามันมากระทบเมื่อมีอะไรมากระทบแล้วใจเกิดความรู้สึกอะไรก็แล้วแต่ แค่ให้รู้ว่ามันเกิดไม่ต้องไปกดข่มไม่ต้องไปผลักไส เพราะมันเป็นธรรมชาติของจิตที่จะปรุงแต่งอยู่แล้ว มันคือสิ่งที่จรเข้ามาเพราะเหตุปัจจัยเมื่อหมดเหตุปัจจัยแล้วมันก็ไป สิ่งที่จะมากำกับจิตให้จิตรู้ก็คือสตินั่นเอง สติจะเป็นตัวกำหนดความเป็นไปของกายและใจ สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตไม่ว่าจะดีหรือร้าย การที่จะไปอ้อนวอนขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ได้รับแต่สิ่งที่ดีอย่าให้มีสิ่งร้ายเข้ามาในชีวิตเลยเป็นไปไม่ได้และไม่ใช่พุทธศาสนา พุทธศาสนาสอนให้ยอมรับและรับได้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเข้ามาโดยใช้สติเป็นตัวกำหนดรู้ ยกตัวอย่าง […]
